noktalı düşmeler.

ne zaman düştüğümüzü hissederiz, insanlar güldüğünde, biz de durumu toparlamak için halimize güldüğümüzde mi.

ağladığımızda mı yoksa, yoksa ,istesek de ağlayamadığımızda mı.

gelse ya da gel dese diye bekleyip de ne geldiğinde ne de gidemediğimizde mi.

son defa.. son bikere daha.. arkamıza bile bakamadığımızda mı.

ya da gözümüz arkada deniz aşırı bir kentte, bir kentin sabahlarında.. akşamlarında kaldığında mı..

hem sılada hem gurbette gibi, hem cennette hem de cehennemde gibi, aslında hiçbir yerde gibi arafta kaldığımızda mı.

gemileri yakıp da küllerine yandığımızda mı.

kamu alanlarında sıra bekler gibi, bekler gibi bir türlü bağlanmayan operatörünü sevgilerin.. beklemeye almış, beklemeye alınmış, can'a alınmışlıklarda mı.

küçük harfle başlayan ve noktayla biten sorular soruyorsak usul usul büyüyoruzdur belki de. belki de artık şarkılar azalır. ışıklar küser. daha uzağa gitmek, gidenleri izlemek değiştirmez içi. neyse ismini vermek istemeyen izleyici, kısın televizyonunuzun sesini. o zaman sesinizi duyurmak kolaylaşır belki.